Dziady

Wiara chrześcijańska uczy, że należy szanować dusze wszystkich zmarłych. Na początku listopada mają one swoje święto i wówczas trzeba szczególnie pamiętać o bliskich osobach, które odeszły już z tego świata. Do staropolskich obrzędów, dotyczących obcowania z duchami przodków, należą też słynne dziady.

Zwyczaj dziadów wywodzi się tak naprawdę jeszcze z przedchrześcijańskiej tradycji słowiańskiej. Odnosił się on do próby skontaktowania się ze zmarłymi przodkami oraz do zdobycia ich przychylności. Wierzono bowiem, że ta przyczyni się do urodzaju i płodności.

Obchodzono je w noc przed Wszystkimi Świętymi, tj. z 31 października na 1 listopada. Jednym z obrzędów było wspólne ucztowanie z duszami.

Pokarmy często przynoszono na cmentarze, by zmarli mogli się posilić. Nie jedzono więc wszystkiego, a część zostawiano bądź ulewano na grób. Dużą rolę odgrywali także żebracy (często nazywani dziadami).

Ludzie prosili ich o modlitwę za duszę zmarłych bliskich, hojnie częstując jedzeniem lub obdarowując pieniędzmi.